Nie Pamiętam Już Momentów, Kiedy Mogłam Zdejmować Bluzę Jak Było Mi Za Ciepło..

Znowu sięgam po żyletkę z nadzieją, że ktoś zauważy jak bardzo cierpię.

Jak wyjść z pro any?

Wejść w pro anę lub w anoreksję (chociaż jedno prowadzi do drugiego) jest bardzo łatwo. Znacznie gorzej, kiedy “motylek” chce skończyć z tym “stylem życia” i po prostu wyjść z tego bagna.

Osoby niezwiązane z tematem powiedziałyby zapewne, że wystarczy zacząć normalnie jeść, przecież to takie proste! Acha… Przepraszam, za wyrażenie, ale gówno prawda. Osoby te przede wszystkim nie mają zielonego pojęcia, co dzieje się w psychice dziewczyny lub chłopaka, którzy doświadczyli na własnej skórze zaburzeń odżywiania.

Zacząć normalnie jeść… To wcale nie jest takie proste, jak mogłoby się wydawać. Tylko mocno zmotywowanym osobom udaje się wyjść ze stanu choroby i rozpocząć nowy, zdrowy rozdział w życiu. Jestem jedną z tych osób i w tym poście postaram się udzielić kilku rad odnośnie wyjścia z pro any.

1. Musisz naprawdę mocno tego chcieć! Musisz zrozumieć, zobaczyć, że albo ważysz zdecydowanie za mało, albo Twój stan zdrowia się pogorszył, albo (najczęściej) jedno i drugie. Pro ana to choroba, a choroby trzeba leczyć.

Niech pożywienie będzie lekarstwem, a lekarstwo pożywieniem. - Hipokrates

2. Musisz określić cel, do którego dążysz, np. chcę być zdrowa, chcę wyglądać zdrowo i promiennie, chcę mieć w końcu siłę na naukę, chcę mieć zdrową wagę, chcę pokochać swoje ciało. Skorzystaj z poniższej tabelki, aby wiedzieć, jaka waga będzie najlepsza (i przede wszystkim zdrowa) dla Twojego wzrostu.

3. Nie licz kalorii! Przestań przeglądać strony z kalkulatorami kalorii, odinstaluj przeznaczone do tego celu aplikacje. Przestań to robić! Nie jest to proste, bo przez pewien czas będziesz jeszcze szacować te wartości w głowie, ale gwarantuję, że to przejdzie, na co jestem żywym przykładem. I przestań się obsesyjnie ważyć. Na początek wystarczy raz w tygodniu, potem dwa, potem co miesiąc, aż w końcu nie będzie Ci to w ogóle potrzebne.

4. Jeśli byłaś niedawno na diecie o drastycznie niskich bilansach lub na głodówce i masz przez to bardzo skurczony żołądek, musisz najpierw przyzwyczaić go do większych porcji. Dopiero potem będziesz mogła przejść do konkretnego dzialania. Oto najlepszy sposób na zrobienie tego… ⬇️

Przede wszystkim w trakcie wychodzenia z głodówek czy drastycznie niskich bilansów nie wolno jeść soli! Przez pierwsze 3 dni powinnaś spożywać płyny (dzień 1: 5 szklanek soku gejfrutowego rozrobionego z wodą - 50 ml soku i 150 ml ciepłej wody ➡️ dzień 2: 5 szklanek tej samej mieszanki, ale już w odwróconych proporcjach, tzn. 150 ml soku i 50 ml ciepłej wody ➡️ dzień 3: 5 szklanek czystego soku). Czwartego dnia możesz zacząć wprowadzać pokarmy stałe - zalecane są owoce cytrusowe, jabłka oraz gotowane brokuły i kalafior. Piątego dnia możesz już dodać do menu gotowane ziemniaki, ryż, kaszę jaglaną, płatki różnych zbóż i łagodne przyprawy. Dni 6-9 to nic innego jak rozszerzanie jadłospisu z pierwszych 5 dni. Możesz już dowolnie komponować posiłki i zwiększać je objętościowo. Dozwolone jest już pieczywo. Dziesiątego dnia możesz wprowadzić już tłuszcze, białko i trochę soli.

5. Zaplanuj godziny posiłków. Bądź systematyczna w tym, co robisz i nie poddawaj się. W końcu dojdziesz do takiego etapu, w którym już intuicyjnie będziesz sięgała po jedzenie bez wyrzutów sumienia.

6. Nie bój się nowych smaków. Próbując nową potrawę, produkt nie myśl o tym, ile ma kalorii, ale jakie ma walory. Np. jedząc banana pomyśl, że jest idealnym źródłem potasu, który przyniesie korzystne skutki dla Twojego organizmu.

7. Jeśli ćwiczyłaś bardzo intensywnie, musisz to zmienić. Pamiętaj, że Twoje mięśnie potrzebują czasu na regenerację po treningu. Zmniejsz intensywność ćwiczeń, rób między nimi przynajmniej dzień przerwy.

8. Bądź swoją największą motywacją. Mów, że to, co robisz, robisz dla siebie. Jesteś wartościowym człowiekiem i zasługujesz na szacunek. Masz prawo domagać się go od innych, ale pamiętaj, że sama też musisz szanować siebie i swoje ciało! To pierwszy i zarazem największy krok do samoakceptacji.

9. Wolny czas poświęcaj na to, co kochasz. Lubisz pisać? Napisz w końcu to opowiadanie, które od tak dawna chodziło Ci po głowie. Rysuj, czytaj, rozwijaj się i rób wszystko, aby się stawać lepszym człowiekiem.

10. Traktuj jedzenie jako przyjemność. Delektuj się smakiem, chociaż nie tylko on jest najważniejszy. Jedzenie to w końcu bardzo ważny element życia społecznego, np. różne wyjścia na pizzę albo do maka z przyjaciółmi, rodzinne obiady, randki z ukochanym. Nie unikaj tego.

Myślę, że te 10 rad powinno na początek wystarczyć. Jeżeli macie swoje propozycje, piszcie do mnie, a dodam je do listy.

Na zakończenie mam do Was jeszcze ogromną prośbę - reblogujcie ten post, aby dotarł do jak największej liczby osób. Pokażcie, że jesteście silniejsze od pro any, że bez niej, bez tej choroby można być szczęśliwszą. Liczę na Was!

ZREBLOGUJ, jeśli masz blizny

"Miłość - kiedy jedno spada w dół, drugie ciągnie je ku górze"

Jak poczułeś, że ci ciążę rzuciłeś mnie w przepaść. Zabolało.

Zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się, zabiję się. Zobaczycie kurwa, zabiję się, zabiję, zabiję..

Siedzieliśmy w milczeniu przez 15. minut. Stało się tak bo dałeś odczuć mi, że nie chcesz mojego dotyku i głosu. Siedziałam obok cichutko uważając na to by przypadkiem cię nie dotknąć. To było jedno z najgorszych 15. minut mojego życia, które od tak nagle zmieniłeś biorąc mnie w ramiona. Nie puściłeś mimo, że nie odwzajemniłam od razu tego gestu. Dziękuję..

Czasem nie wiem czy cię nienawidzić czy kochać.. zawsze muszę wybrać to drugie.

Czy mogłam utracić coś czego nigdy nie miałam?

Nawet się nie domyśliłeś, że mówiłam o Tobie. Nie sądziłeś, że możesz wyrządzić mi krzywdę?

To ty stałeś kilka metrów dalej wyczekując aż się ogarnę. Nie zrobiłeś nic kiedy płakałam i to z Twojego powodu..